|
sty
22
|
Dziś notka o życiu codziennym – takim bardzo codziennym. Mianowicie o pracy. Lubię swoją pracę, jest moją pasją ale nie przepadam za sposobem organizacji panującym w firmie. Jakiś czas temu natrafiłem na powiedzenie „Kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana” co mnie poniekąd podbudowało ale o tym w następnym akapicie 
Na co dzień jestem osobą rozważną, unikam niepotrzebnego ryzyka. Jeszcze bardziej rozważny jestem w sprawach związanych z emocjami. Tak więc z dwojga rozważnych płaszczyzn życia chyba bardziej skłonny jestem do ryzyka związanego ze sferą zawodową(*). Od dłuższego czasu przeżywałem frustracje związane z pracą. Miałem myśli by odejść. Odwlekałem to, czekałem, myślałem intensywnie. Myśl potrzebowała czasu by dojrzeć i zamienić się w czyn. Nadszedł jednak dzień moich urodzin i co zrobiłem? Poszedłem do szefa i powiedziałem że rezygnuję. Popracuję jeszcze przez krótki czas, by zamknąć wszelkie sprawy i poszukam szczęścia w życiu zawodowym.
Zdarzyło się to jakiś czas temu, dziś stwierdziłem, że podzielę się tą dobrą nowiną 
Pisząc szczerze uczucie ulgi jakie towarzyszyło mi gdy rozpocząłem zamknięcie frustrującego etapu w życiu jest nie do opisania… Tak więc jeśli macie problemy to nie gódźcie się na nie, lecz reagujcie. Moim zdaniem nie ma nic gorszego niż bezczynność i usprawiedliwianie takiej sytuacji tym że tak musi być, bo jesteśmy bezsilni. Każdy jest kowalem swojego losu.
Troszkę wyboldowałem poprzedni akapit, bo często zatracamy się w beznadziei zapominając, że zmienić świat można jedynie zmieniając siebie. Tak więc pamiętajcie:
„Kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana”
(*) Wolę podejmować ryzyko, które teoretycznie można łatwiej niwelować, wręcz nim zarządzać. Pracę można znaleźć drugą, trzecią, czwartą… Jeśli chodzi o sferę uczuć to jest większe ryzyko. Trzeba uważać by nie zranić i by nie zostać zranionym. Czasu nie da się cofnąć a rany czasem ciężko się goją.
